Kontynent Westeros jest długi i stosunkowo wąski, rozciągający się od Dorne na południu do Krainy Wiecznej Zimy na dalekiej północy, gdzie większość ziem pozostaje niezbadanych po dziś dzień, ze względu na panujący tam chłód oraz wrogich mieszkańców zwanych „Dzikimi”. Kontynent rozciąga się z północy na południe na około 9000 mil, a ze wschodu na zachód do 900 mil.
Na południe od Westeros leżą Wyspy Letnie leżące na Morzu Letnim (Summer Sea).
Północne ziemie Westeros są mniej zaludnione niż te na południu. Największymi miastami kontynentu Westeros są: Królewska Przystań (Kings’Landing), Stare Miasto (Oldtown), Lannisport, Gulltown i Biały Port (White Harbour).
Początkowo Westeros było podzielone na kilka niezależnych królestw. Po wojnie (War of Conquest) wszystkie królestwa na południe do muru zostały zjednoczone w państwo Siedmiu Królestw (Seven Kingdoms) pod władzą sprawowaną przez Ród Targaryen’ów.
Za Murem
Najdalej wysuniętym na północ regionem Westeros, rozciągającym się od Muru poza granice mapy jest Kraina Wiecznej Zimy. W przeważającej części jest on pokryty lasem (Haunted Forest), obszar pokryty jest niezliczoną ilością jezior i rzek. Daleko na północ panuje niezwykle surowy klimat, który znieść mogą jedynie najwytrwalsi.
Północ
Północ jest największym regionem Westeros, prawie tak dużym jak pozostałe regiony razem wzięte. Jest słabo zaludniony, z ogromną ilością puszcz, lasów, wzgórz i gór pokrytych śniegiem. Północny klimat sprawia, że śnieg często pokrywa ten obszar nawet w lecie. Jej północną granicą jest Dar (The Gift), ziemie należące do Nocnej Straży. Przy południowej granicy regionu leżą bagniste tereny oddzielające Północ od reszty Królestw.
Władzę na Północy od tysięcy lat sprawuje Ród Starków z Winterfell. Większość mieszkańców tego regionu wciąż wyznaje Starych Bogów, wyjątkami są głównie mieszkańcy White Harbor, którzy podjęli Wiarę Siedmiu. Bękartom z Północy nadaje się nazwisko „Snow”.
Żelazne Wyspy
Żelazne Wyspy to archipelag wysp leżący przy zachodnim wybrzeżu Westeros w Zatoce Żelaznych Ludzi. Archipelag obejmuje siedem wysp, w tym Pyke, Great Wyk, Old Wyk i Harlaw. Na wyspach zlokalizowanych jest wiele kopalni (głównie żelaza i ołowiu). Gleba na tych obszarach jest bezpłodna. Mieszkańcy Żelaznych Wysp znani są w Westeros jako „Żelaźni Ludzie”.
Żelaznymi Wyspami włada Ród Greyjoyów z siedzibą na wyspie Pyke.
Przed przybyciem Aegon’a Zdobywcy, Żelaźni ludzie rządzili w Dorzeczu i wielu innych regionach zachodniego wybrzeża Westeros.
Bękarci urodzeni na Żelaznych Wyspach otrzymują nazwisko „Pyke”.
Dorzecze (The Riverlands)
Dorzecze to bardzo żyzne tereny przy rozwidleniu rzeki Trident. Ziemie te należą do Rodu Tully z Riverrun. Bękartom z tych terenów nadaje się nazwisko „Rivers”.
Dolina Arrynów (Vale of Arryn)
Dolina Arrynów leży na wschód od Dorzecza, otoczona prawie całkowicie przez Góry Księżycowe (Mountains of the Moon). Krajobraz tego miejsca cechuje się rozległymi pasmami górskimi. Ludzie zamieszkują ten teren jedynie w dolinach między górami i wzdłuż wybrzeża.
Doliną od wieków włada Ród Arrynów wywodzący się od Królów Góry i Doliny. Za panowania Rodu Targaryenów i Roberta Baratheona głowa rodu Arrynów piastowała godność obrońcy doliny i namiestnika wschodu.
Siedzibą Arrynów jest Orle Gniazdo (Eyrie). Jest to położony wysoko w górach zamek – mały, ale nie do podbicia. Ze względu na surowe zimy w dolinie, w niektórych okresach roku podróż możliwa jest jedynie szlakami górskimi. Zamieszkujące tu buntownicze górskie klany czynią podróż przez ten region jeszcze bardziej niebezpieczną. Bękartom urodzonym w Dolinie Arrynów nadaje się nazwisko „Stone”.
Zachód (The Westerlands)
Westerlands to ziemie na zachód od Riverlands i na północ od Reach. Jest to niewielki obszar, ale na jego terenie znajdują się jedne z największych kopalń srebra i złota na kontynencie.
Władze na tym obszarze sprawuje Ród Lannisterów w Casterly Rock (dawniej King of the Rock). Lannisport, leżące obok Casterly Rock, jest głównym miastem regionu i jednym z największych portów w Westeros. Bękarci z Zachodu przyjmują nazwisko „Hill”.
The Crownlands
Crownlands to ziemie rządzone bezpośrednio przez króla na Żelaznym Tronie. Tereny te obejmują Królewską Przystań i okolice: miasta Rosby oraz Crackclaw, a także kilka wysp na Morzu, między innymi Smocza Skała (Dragonstone). Ziemie Crownlands leżą na południe od Doliny, na południowy wschód od Riverlands, na wschód od Westlands, a na północ od Ziem Burzy (Stormlands). Bękarci z Crownlands noszą nazwisko „Waters”
The Reach
The Reach jest bardzo dużym regionem. Pod względem wielkości ustępuje jedynie Północy. Jest to region o najżyźniejszej glebie w Westeros. Miasta i wsie w tym regionie są bardzo gęsto zaludnione.
The Reach jest rządzony przez Ród Tyrell’ów z Highgarden. Najbardziej znanym miastem w Reach jest Stare Miasto (Oldtown). Jest to najstarsze miasto w Westeros, w którym znajduje się Cytadela Maestrów. Bękarci w Reach przyjmują nazwisko „Flowers”.
Ziemie Burzy (The Stormlands)
Ziemie Burzy, położone są na południe od Królewskiej Przystani i rozciągają się aż do Morza Dornów. Od wschodu graniczą z Zatoką Rozbitków, a od zachodu z Reach. Jest to jeden z najmniejszych regionów Westeros, teren pełen kamienistych wybrzeży, zielonych lasów i gór.
Przed podbojem Aegon’a Zdobywcy ziemie te rządzone były przez Królów Burzy, a potem przez Ród Baratheon’ów. W regionie znajdują się bagna, które niegdyś były miejscami wielu bitew pomiędzy starymi wrogami z Reach i Dorne. Bękarci urodzeni na Ziemiach Burzy noszą nazwisko „Storm”.
Dorne
Dorne jest najbardziej wysuniętym na południe regionem Westeros. Rozciąga się od Gór Czerwonych na dornijskich bagnach aż do południowego wybrzeża kontynentu. Jest to najgorętsze królestwo w Westeros na terenie którego zlokalizowana jest jedyna pustynia na kontynencie. Dornijczyków często nazywa się gorąco-krwistymi. Różnią się oni zarówno kulturowo jak i etnicznie od innych mieszkańców Siedmiu Królestw ze względu na historyczną inwazję Rhoynarów z Essos. Ich jedzenie, wygląd, czy architektura przypominają śródziemnomorskie kultury krajów takich jak Grecja czy Turcja.
Dorne było jedynym królestwem w Westeros, które zdołało skutecznie odeprzeć ataki Aegon’a Zdobywcy. Do Siedmiu Królestw dołączyli poprzez małżeństwo dopiero 100 lat po inwazji Targaryen’ów. To osiągnięcie pozwoliło Dornijczykom utrzymać choć w niewielkim stopieniu niezależność. Lordowie rządzącego w tym regionie Rodu Martell’ów wciąż zwą siebie „Książętami” i „Księżniczkami”. Bękarci z Dorne otrzymują nazwisko „Sand”.
Klimat Westeros
Klimat w Westeros jest bardzo zróżnicowany. Od pustynnej suszy na dalekim południu, aż po surowy mróz i oblodzone pustkowia w Krainie Wiecznego Mrozu na północy.
Westeros i Essos doświadczają pór roku o różnej długości, gdzie zwykle każda z pór roku nie trwa krócej niż klika lat. Maestrowie próbują przewidzieć długość pór roku, monitorują temperatury i długości dni, jednak przypadkowy charakter pór roku sprawia, że nie można się na tę wiedzę powoływać.
Gdy dni stają cię coraz to krótsze – to znak, że zima nadchodzi.
____________________________________________________
Essos
W powieści, kontynent jest nazywany "wschodnim kontynentem", "poza Wąskim Morzem" lub po prostu "Wschodem". George R.R Martin nazwał go "Essos" w połowie 2008 roku w wywiadzie, a później oficjalnie to potwierdził.
Geografia
Essos jest podzielone na kilka odrębnych obszarów kulturowych i geograficznych.
Większość zachodniej części kontynentu jest w posiadaniu dziewięciu wolnych miast, a mianowicie Braavos, Lorath, Pentos, Norvos, Qohor, Myr, Tyrosh, Lys i Volantis. Każde z nich jest potężnym handlowym miastem-państwem i wiele z nich kontroluje szerokie połacie terenu wokół nich. Pomiędzy południowymi miastami znajdują się Ziemie Sporne (o które walczyły przez prawie cztery wieki Lys, Myr, Tyrosh i Volantis). W północno-zachodniej części tego regionu jest Andalos, ojczyzna Andalów, obecnie w większości niezamieszkałe pustkowie. Na północ od tego regionu teren jest górzysty, z wieloma bogatymi kopalniami, szczególnie na wzgórzach Norvos. Te góry są źródłem dla kilku rzek, które wspólnie tworzą ogromną Rhoyne, płynącą na południe przez setki mil przed ujściem w Volantis do Morza Letniego.
Na wschód od Wolnych Miast, poza Lasem Qohoru, leży ogromne Morze Dothraków, dom koczowniczego narodu jeźdźcow koni. Żyją oni w dużych klanach zwanych khalasarami, są rasą konnych wojowników często najeżdżających sąsiednie ziemie. Morze Dothraków rozciąga się na ponad dwa i pół tysiąca mil na wschód i kończy na łańcuchu górskim zwanym Górami Kości.
Na południowy-wschód od Wolnych Miast leży Półwysep Valyriański. Dawniej ciepły i przyjemny kraj, został doszczętnie zniszczony około czterech wieków temu w katakliźmie wulkanicznym zwanym Zgubą Valyrii. Miasto Valyria leży teraz na przybrzeżnej wyspie, oddzielonej od lądu przez niegościnne Dymiące Morze. Aktywność wulkaniczna jest nadal niesłabnąca, zatem uniemożliwia wszelkie próby ponownego przesiedlenia. Jedynie w północnej części tego regionu istnieją trwałe miasta; nadmorskie Elyria i Tolos oraz złowrogie Mantarys. Na wschodzie Półwyspu Valyriańskiego leży Zatoka Niewolnicza z miastami Meereen, Yunkai i Astapor; te bogate i potężne miasta służą jako centrum światowego handlu niewolnikami. Dothrakowie często sprzedają tam swoich jeńców, jeśli potrzebują złota.
Na południe od Zatoki Niewolniczej mieszka naród Ghiscarczyków, który twierdzi, że odziedziczył berło starożytnego Imperium Ghiscari. Dotychczas Ghiscarczycy stworzyli kilka małych osiedli wzdłuż wybrzeża Zatoki Żalu i na przybrzeżnej wyspie Ghaen.
Na wschód od Zatoki Niewolniczej oddzielone od Morza Dothraków przez rzekę Skahazadhan, leży spokojne królestwo Lhazar. Lhazareńczycy są ludźmi nieprzystosowanymi do wojny, wolą spokojne życie pasterzy owiec. Dothrakowie często najeżdżają ten region by ukraść bydło i zabrać niewolników.
Na wschód od Lhazaru leży czerwone pustkowie, surowa pustynia usiana zrujnowanymi miastami i z kilkoma tylko źródłami wody. Rozciaga się na wschód w Góry Kości i na południe do Morza Letniego. Na południowym wschodzie czerwonego pustkowia, leży wielkie miasto Qarth; znajduje się ono na brzegu Cieśniny Qarth (zwaną też Nefrytową Bramą). Cieśnina oddziela kontynent od dużej wyspy - Wielkiej Moraq i łączy Morze Letnie z Morzem Nefrytowym.
Na północ od Morza Dothraków leży wyspa Ibben. Ibbeńczycy są znanymi żeglarzami, których zwykle można znaleźć w wielu portach świata. Zajmują się oni głównie połowem wielorybów. Tworzą rownież małe kolonie na północnym wybrzeżu Essos.
Na wschód od Ibben, Gór Kości i Qarthu, twarde fakty ustępują ziemiom plotek i pieśni. Wzdłuż północnego wybrzeża, poza Ibben, leży ogromny archipelag zwany Tysiącem Wysp. Położone u wschodniego podnóża Gór Kości leżą ruiny legendarnych miast: Kayakayanaya, Samyriana i Bayasabhad. Poza nimi znajduje się szeroka połać pustego lądu znana jako Wielkie Morze Piasku oraz Kurczące się Morze, które kiedyś było ogromnym śródlądowym morzem, a teraz jest zbiorem małych jezior. Na północ od nich leżą Równiny Jogos Nhai, a na wschód od równin porośnięte lasami ziemie Mussovy. To, co znajduje się na wschód od Mussovy nie jest znane nawet legendom. Na południe od Mussovy leży szare pustkowie, kanion zwany Dry Deep i czerwono zabarwione jezioro znane jako Krwawe Morze.
Na wschód od Qarthu i na południe od Wielkiego Morza Piasku i Drżącego Morza spoczywa legendarne królestwo Yi Ti. Yi Ti rozciąga się wzdłuż północnego wybrzeża Morza Nefrytowego i składa się z wielkich miast i gorącej dżungli. Jest to centrum bogactwa na Nefrytowym Morzu, a żaglowce z całego świata przypływają tam by handlować.
Na wschód od Yi Ti i na południe od szarego pustkowia i Dry Deep leżą Góry Poranka. Na południe od nich leży obszar gór i pagórków pogrążonych w ciemności, znane jako Krainy Cienia lub po prostu Cień. Obszar ten rozciąga się na południe wzdłuż górzystego półwyspu, aż do miasta portowego Asshai. Asshai usytuowane jest w miejscu gdzie Nefrytowe Morze spotyka się z Szafranową Cieśniną. Co leży poza Asshai i cieśniną na wschodzie nie jest znane, choć na południe od cieśniny leży mało znany kontynent Ulthos.
Klimat i pory roku
Tak jak Westeros, Essos jest podatne na długie i nieprzewidywalne pory roku. Jednak, ponieważ leży bardziej na południe niż Westeros, te wahania sezonowe są o wiele łagodniejsze. Temperatury w zimie są mimo to wystarczająco niskie, by zamarzała woda w kanałach Braavos. Większy rozmiar Essos skutkuje odpowiednio większymi pasmami górskimi, wyższymi niż cokolwiek w Westeros, a także wielkimi równinami takimi jak Jogos Nhai czy Morze Dothraków oraz pustyniami, np. czerwone pustkowie.
Wielkość
Essos jest większe niż Westeros, ale biorąc pod uwagę, że jego wschodne wybrzeże nie zostało odwzorowane na mapie, niemożliwe jest oszacowanie pełnego rozmiaru kontynentu. Odwzorowana część Essos rozciąga się na około sześć tysięcy mil na wschód, od Wąskiego Morza i na trzy tysiące mil z północy na południe w najszerszym miejscu (między Asshai a wybrzeżem Mussovy). Kontynent jest węższy na zachodzie, z mniej niż dwoma tysiącami mil dzielącymi północne i południowe wybrzeża regionów Wolnych Miast.
Populacja
Biorąc pod uwagę brak centralnej administracji, szacowanie populacji kontynentu Essos jest niemożliwe. Jednak wiadomo, że większość z Wolnych Miast i miast Zatoki Niewolniczej posiada populacje w setkach tysięcy, a khalasary Dothraków składają się z dziesiątków tysięcy (khalasar Khala Drogo był znany jako niezwykle duży, składał się z czterdziestu tysięcy jeźdźców i sześćdziesięciu tysięcy innych zwolenników). Ludność Essos musi być zatem większa niż Westeros, a ta jest rzędu milionów lub dziesiątek milionów.
Rząd
Wolnymi Miastami rządzą rady, osoby wybierane na drodze elekcji i władcy dziedziczni. W dothrackich khalasarach rządzą khalowie, wojenni dowódcy, którzy zdobyli swoją pozycję poprzez waleczność i spryt. Miastami Zatoki Niewolniczej i Qarthu rządzą najbogatsi kupcy.
Siła militarna
Istnieją liczne formacje wojskowe w Essos. W przeciwieństwie do Westeros, Essos wolą zachowywać stałe armie, wokół których można wznieść dodatkowe oddziały. Zatrudniają również najemników i armie wolnych strzelców walczących za pieniądze. Najbardziej znane takie grupy to m.in. Złota Kompania, Wrony Burzy i Drudzy Synowie. Pomimo ich sił zbrojnych, większość obywateli kontynentu żyje w strachu przed Dothrakami. Dothrakowie są najsilniejszą kawalerią w świecie, utrzymującą armie dziesiątek tysięcy jeźdźców. Choć brakuje im ciężkich zbroi, nadrabiają to w szybkości, zwinności i dyscyplinie. Jedyną siłą wojskową, która rywalizuje z Dothrakami o reputację niezwyciężonych są Nieskalani; wojownicy-eunuchowie, szkoleni w Astaporze niewolnicy, niezdolni do czucia bólu (przez narkotyki). Nieskalani wyróżniają się jako jedyna armia, jaką szanują Dothrakowie, gdyż ci drudzy zostali przez nich pokonani w bitwie pod Qohorem kilka wieków temu.
Religia
Essos jest galimatiasem licznych, niekiedy konkurujących ze sobą przekonań religijnych. W Braavos znajduje się wiele świątyń poświęconych rozlicznym bogom i pozwala na oddawanie czci jakiemukolwiek. Jest to jedyne miejsce poza Westeros gdzie znajduje się sept Wiary Siedmiu. Wolne Miasto Lys czci boginię miłości, podczas gdy obywatele Qohoru oddają cześć bogu o nazwie Czarny Kozioł. Pijany Bóg i Trio są znanymi bóstwami w Tyrosh. Księżycowe bóstwo jest czczone przez Księżycowych Pieśniarzy i jest najpopularniejszą religią w Braavos (od założenia przez nich miasta osiem wieków temu).
R'hllor, Pan Światla, jest popularnym bóstwem całego Essos. Religia ta ma świątynie w Lys, Braavos i Volantis, jest znana w Zatoce Niewolniczej, a centrum kultu posiada w odległym Asshai.
Lhazareńczycy czczą Wielkiego Pasterza, podczas gdy Dothrakowie składają hołdy Wielkiemu Rumakowi, bóstwu, które szanuje siłę i wytrzymałość.
Ghiscarczycy wyznają religię opartą wokół Światyń Gracji, które znajdują się w każdym z ich głównych miast (w tym Meereen i Astapor). Każda świątynia jest prowadzona przez Zieloną Grację. W tej religii o wiele większą rolę odgrywają kapłanki, a kapłanów jest zaledwie kilku lub wcale.
Qarth wyróżnia się brakiem świątyń czy rodzimej religii. Może to być spowodowane Nieśmiertelnymi (zakon czarnoksiężników).
Ludność
Essos jest domem dla wielu ras i grup etnicznych (chociaż, w przeciwieństwie do Westeros, nie znajdzie się tu nieludzkich ras, a przynajmniej nie są one znane). Wolne Miasta są zdominowane przez ludzi valyriańskiego pochodzenia, choć niektórzy żyjący mają w sobie krew Andalów i Rhoynar. Dothrakowie są dominującą grupą centralnej części kontynentu, ale nastąpiło przemieszanie pomiędzy nimi a innymi narodami, które podbili. Miasta Zatoki Niewolniczej i Ghiscarczyków na południu są pochodzenia ghiscarskiego. Poza Górami Kości leżą rzadziej spotykane narody, takie jak Jogos Nhai, Asshai'i i ludzi z Cienia, którzy wśród obcych chodzą zamaskowani.
Magia
W Westeros i większości ziem zachodniej Valyrii, magia to mityczna siła. Nie zarejestrowano używania magii w Westeros od czasu Zguby Valyrii lecz przekazy te nie są wiarygodne. Jednak w krajach na wschód od Valyrii magia pozostaje potężną siłą. Nieśmiertelni z Qarthu władają mocami niesamowitymi i dziwacznymi, podczas gdy Władcy Cieni z Asshai są zdolni do czynów wielkich i strasznych (w tym przywracania ludzi - poniekąd - z martwych i używanie cieni jako zabójców). W minionych wiekach osoby reprezentujące te i inne grupy przybyły do Westeros i odkryły, że umiejętności ich opuszczają. Natomiast w ciągu ostatnich dwóch lat moc magii w Westeros wydaje się zwiększać i umiejętności które tak długo były utracone, wydają się wracać. Nie jest to jednak powszechnie znane, ani akceptowane. Powód powrotu magii na zachód może być związany z narodzinami smoków, ale nie jest to potwierdzone.
Sothoryos
Sothoryos to duży kontynent pokryty dżunglą i w dużej mierze niezbadany. Jedynymi miastami na mapie kontynentu są położone na jego północnym wybrzeżu Zamettar, Yeen, Gogossos i Gorosh, ale nie wiadomo o nich nic ponad to, że są zrujnowane.
Na północnym wybrzeżu znajduje się też wiele wysp, na przykład Wyspa Łez, Wyspa Ropuch a także Wyspy Bazyliszkowe (prawdopodobnie nazwane tak, ze względu na zamieszkujące je kreatury). Dalej od wybrzeża leżą również Ax Isle i Naath.
Yezzan zo Qaggaz zapadł na nieznaną chorobę przebywając w Sothoros. Kontynent ten jest domem dla różnych, unikalnych zwierząt takich jak włochate małpy, które zamieszkują dżunglę.
____________________________________________________
Wyspy Letnie
Geografia
Trzy największe wyspy, odpowiednio z północy na południe nazwane są Walano, Omboru i Jhala. Uśmiechnięte Morze dzieli Walano i Omboru, a Cieśnina Indygo oddziela Omboru od Jhala. Na Walano znajduje się stolica Wysp Letnich, Port Lotosu, a także miasta Ostatni Lament i Miasto Wysokich Drzew. Jhala posiada doliny takie jak Dolina Czerwonego Kwiatu i Dolina Słodkiego Lotosu, oraz miasto Ebonhead. Do mniejszych wysp zalicza się między innymi Koj i Wyspa Ptaków.
Kultura
Mieszkańcy wyspy są ludźmi o skórze koloru hebanowego, którzy mówią własnym językiem i często noszą peleryny z kolorowych piór. Bardzo ważna dla nich jest seksualność, a sztuka współżycia jest niemal święta. Prostytucja jest szanowanym zawodem, praktykowanym nawet przez wysoko urodzonych mieszkańców. Wyspiarze bardzo szanują swoją starszyznę, a zwyczaje żałobne polegają na uczczeniu zmarłego piciem wina i uprawianiem miłości. Łucznictwo jest ich najważniejszą umiejętnością walki, a ich specjalne łuki mają większy zasięg niż jakiekolwiek inne, dając ich statkom handlowym ogromną ochronę przed piratami.
Produkują słodkie, bursztynowe wino, a ich dieta składa się głównie z owoców i ryb. Słyną ze złotego drewna, pochodzącego od ich szczególnych drzew goldenheart.
Historia
Historia Wysp Letnich nie jest dokładnie znana. Jednakże kilka lat po Rebelii Roberta Baratheona na wyspie Jhala odbyła się wojna domowa, co było powodem przybycia do Westeros księcia Jalabhara Xho z Doliny Czerwonego Kwiatu. Szukał schronienia w Królewskiej Przystani i spędził wiele lat prosząc króla Roberta o pomoc wojskową w misji odzyskania ojczyzny. Roberta zaciekawił pomysł inwazji na Wyspy Letnie, ale jego doradcy przekonali go, że to ryzykowne przedsięwzięcie. Mimo tej negatywnej odpowiedzi Xho pozostaje na emigracji w Królewskiej Przystani.
____________________________________________________
Ibben
Ibben (czasami nazywane Ib) - państwo wyspiarskie, położone na północ od Morza Dothraków, na Drżącym Morzu. Port Ibben jest głównym miastem Ibben i znajduje się na południowo-zachodnim wybrzeżu wyspy. Region ten jest zimnym i górzystym pustkowiem, miejscem wędrówek mamutów. Na południowo-wschodnim wybrzeżu Ibben znajduje się Zatoka Wielorybów.
George R.R Martin opisał Ibben jako wyspę rozmiaru Islandii.
Ludność
Większość Ibbeńczyków żyje na ich dużej wyspie i kilku innych pomniejszych, oraz w koloniach na kontynencie Essos. Są wielorybnikami, zajmującymi się połowem wielorybów z ich dużej populacji w Drżącym Morzu. Czasem ich statki handlowe docierają nawet do Królewskiej Przystani. Ibbeńczycy są zwykle opisywani jako owłosieni i przysadziści, z chrapliwym głosem i żujący tran. Lubią walczyć toporami i noszą kosmate, brązowe tarcze.
Miasta Ibben
- Port Ibben
- Ib Nor
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz